സാമ്പത്തികമായി അമേരിക്കയെ വെല്ലുവിളിക്കാനുള്ള ശേഷി ഇന്ന് ചൈനക്കുണ്ട്. ഇന്ന് അമേരിക്ക ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രോഡക്റ്റുകള്ക്ക് നൂറു ചൈനീസ് ബദലുകള് ആയിക്കഴിഞ്ഞു. ആപ്പിളിന്റെ സ്മാര്ട്ട്ഫോണ് തന്നെ ഉദാഹരണം. സാംസങ് ഫോണുകള് ഇന്ന് ആപ്പിളിന് ബദലായി ലോകം മുഴുവന് അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടുകഴിഞ്ഞു. സാംസങ് സ്മാര്ട്ട്ഫോണ് ദക്ഷിണ കൊറിയന് ഉല്പന്നം ആണ്. പക്ഷെ ചൈനീസ് കമ്ബനികള് ബഡ്ജറ്റ് ഫോണുകള് ഉണ്ടാക്കി സാംസങ്ങിന്റെ മാര്ക്കറ്റും പിടിച്ചടക്കി കഴിഞ്ഞു. ഷവോമി പോലെയുള്ള ചൈനീസ് കമ്ബനികള് ബഡ്ജറ്റ് ഫോണുകള് ഉണ്ടാക്കുമ്ബോള് തന്നെ 'വണ് പ്ലസ് വണ്' ക്വാളിറ്റിയില് മുന്പന്തിയിലാണ്. ലെനോവോ, ഹയ്യര് - തുടങ്ങിയ കമ്ബനികളും ക്വാളിറ്റിയില് മുന്പന്തിയില് തന്നെ. ഗൂഗിളിനും ഫേസ്ബുക്കിനും ഇന്ന് ചൈനീസ് ബദലുകള് ഉണ്ട്. ഓണ്ലൈന് വ്യാപാരത്തിന് ചൈനയില് 'ആലിബാബ' ഉണ്ട്. ജി.പി.എസ്സും, മൊബൈല് ഓപ്പറേറ്റിങ് സിസ്റ്റവും ചൈന വികസിപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞു. 10-20 വര്ഷം മുമ്ബ് ചൈനീസ് കമ്ബനികള്ക്ക് വലിയ ക്വാളിറ്റി ഒന്നും അവകാശപ്പെടാനില്ലായിരുന്നു. പക്ഷെ 'റിസേര്ച് ആന്ഡ് ഡെവലപ്പ്മെന്റ്റിന്' ചൈന പിന്നീട് പ്രാമുഖ്യം കൊടുത്തതുകൊണ്ട് ഇന്ന് ചൈനീസ് കമ്ബനികള് ക്വാളിറ്റിയിലും അറിയപ്പെടുന്നു. ഇതില് നിന്നെല്ലാം ഇന്ത്യ പഠിക്കേണ്ട പാഠം എന്താണെന്നുവച്ചാല് ടെക്നോളജി, ഇന്ഫ്രാസ്ട്രക്ച്ചര്, ഉല്പ്പാദനം, ക്വാളിറ്റി - ഇവക്ക് പകരം വെക്കാന് മറ്റൊന്നില്ലാ എന്നുതന്നെയാണ്. ആ കാര്യം മനസിലാക്കാതെ ആവേശകുമാരന്മാരെ തൃപ്തിപ്പെടുത്താന് വേണ്ടി കേന്ദ്ര സര്ക്കാര് തീരുമാനങ്ങള് എടുക്കരുത്. ആവേശകുമാരന്മാര്ക്ക് യാഥാര്ഥ്യ ബോധമില്ല. കുറെ മൊബൈല് ആപ്പുകള് നിരോധിച്ചാലൊന്നും ചൈനയെ കീഴ്പ്പെടുത്താന് ആവില്ല. 2018-ലെ കണക്കനുസരിച്ച് ഇന്ത്യയുമായുള്ള ചൈനീസ് വ്യാപാരം മൊത്തം ചൈനീസ് വ്യാപാരത്തിന്റെ 2.1 ശതമാനം മാത്രമേ ഉള്ളൂ. കേവലം 2.1 ശതമാനം മാത്രമുള്ള വ്യാപാരം നഷ്ടപ്പെട്ടതുകൊണ്ട് ചൈനീസ് സമ്ബദ്വ്യവസ്ഥക്ക് വലിയ കോട്ടമൊന്നും സംഭവിക്കാന് പോകുന്നില്ലാ. ഇതൊക്കെ ആവേശകുമാരന്മാരെ പറഞ്ഞു ബോധ്യപ്പെടുത്താനായിരുന്നു മൊബൈല് ആപ്പുകള് നിരോധിക്കുന്നതിനു പകരം കേന്ദ്രസര്ക്കാര് ശ്രമിക്കേണ്ടിയിരുന്നത്.
കൊറോണ മൂലം സാമ്ബത്തിക പ്രതിസന്ധി നേരിടുന്ന ഇന്ത്യ ചൈനയുമായി വെറുതെ കൊമ്ബുകോര്ക്കാന് പോകരുതെന്ന് ഇതിനോടകം തന്നെ പല സാമ്ബത്തിക വിദഗ്ധരും അഭിപ്രായപ്പെട്ടുകഴിഞ്ഞു. ഇപ്പോള് തന്നെ മൊബൈല് ആപ്പ്ളിക്കേഷനുകള് നിരോധിച്ചത് വഴി ചൈനക്ക് ഭീമമായി ഒന്നും നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇന്ത്യയില് തൊഴിലില്ലാത്തവര് കൂടി എന്ന ദോഷം മാത്രമേ കേന്ദ്ര സര്ക്കാറിന്റെ ആ നടപടി കൊണ്ട് ഉണ്ടായിട്ടുള്ളൂ. ചൈനയെ നേരിടണമെങ്കില് ഏറ്റവും അത്യാവശ്യമായി നമ്മള് ചെയ്യേണ്ടത് ടെക്നോളജി, ഇന്ഫ്രാസ്ട്രക്ച്ചര്, ഉല്പ്പാദനം - ഇവയൊക്കെ മെച്ചപ്പെടുത്താനുള്ള ദീര്ഘകാല പദ്ധതി ആവിഷ്കരിക്കലാണ്. ലോകത്ത് ഏറ്റവും കൂടുതല് എന്ജിനീയര്മാരെ സൃഷ്ടിക്കുന്ന നമ്മുടെ രാജ്യത്തിന് അത് എളുപ്പത്തില് ചെയ്യാവുന്നതേയുള്ളൂ. മതവും, ജാതിയും, പ്രാദേശികതയും, സ്ത്രീ വിരുദ്ധതയും ഒക്കെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന നമ്മള് യഥാര്ഥ ശത്രുവായ ചൈനയുടെ ഭീഷണി കണ്ടാലെങ്കിലും സങ്കുചിതമായ മൂല്യങ്ങള് മാറ്റിനിര്ത്തി ഇനി വിശാലവീക്ഷണം ഉള്ക്കൊള്ളണം.
ചൈനയെ നേരിടണമെങ്കില് ചൈനയുമായി അതിര്ത്തി തര്ക്കങ്ങളുള്ള രാജ്യങ്ങളുടെ കൂടെ ഇന്ത്യ കൂട്ടുകൂടുകയാണ് വേണ്ടത്. ചുറ്റുമുള്ള ദക്ഷിണ കൊറിയ, ന്യൂസിലന്ഡ്, വിയറ്റ്നാം, ഓസ്ട്രേലിയ, ഇന്തോനേഷ്യ, മലേഷ്യ - ഈ രാജ്യങ്ങളെല്ലാമായി ചൈനക്ക് അതിര്ത്തി തര്ക്കങ്ങളുണ്ട്. ഇതെഴുതുന്നയാളുടെ ഓര്മ ശരിയാണെങ്കില്, ക്രൂഷ്ചേവിന്റെ കാലത്ത് ചൈന റഷ്യയുമായി സൈനികമായി ഇടഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. 'യൂറി റിവര് ക്ലാഷ്' എന്നറിയപ്പെട്ട ആ സൈനിക സംഘര്ഷത്തില് 36 റഷ്യന് പട്ടാളക്കാര് കൊല്ലപ്പെടുകയാണ് ഉണ്ടായത്. അതുകൊണ്ട് ഇപ്പോള് ചൈനയുമായി ചങ്ങാത്തം ഉള്ള റഷ്യ പോലും ഒരു പരിധിക്കപ്പുറം ചൈനയെ പിന്തുണയ്ക്കുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. തങ്ങള്ക്ക് ചുറ്റുമുള്ള ഒരു രാജ്യവുമായും ചൈനക്ക് അതിര്ത്തി പ്രശ്നങ്ങള് ഇല്ലാതില്ല. അതുകൂടാതെയാണ് ഷിന്ജിയാങ്, ടിബറ്റ് - പോലുള്ള പ്രദേശങ്ങളില് നിന്ന് ചൈനക്കുള്ള ആഭ്യന്തര പ്രശ്നങ്ങള്. ഇതിനെയൊക്കെ പാശ്ചാത്യ സഹായത്തോടെ തന്ത്രപൂര്വം ചൂഷണം ചെയ്യാന് ഇന്ത്യക്ക് ആവണം. ഒപ്പം ചൈനയിലെ ജനാധിപത്യത്തിന്റെ അഭാവവും, സ്വാതന്ത്ര്യമില്ലായ്മയും അന്താരാഷ്ട്ര തലങ്ങളില് ഒരു വിഷയമാക്കാന് ഇന്ത്യക്ക് സാധിക്കണം. ടിബറ്റന് സ്വാതന്ത്ര്യമോഹത്തെ നമ്മള് പരസ്യമായി തന്നെ പിന്തുണയ്ക്കേണ്ടതുണ്ട്. പണ്ടത്തെ പോലെ ഇനിയുള്ള നാളുകളില് പാശ്ചാത്യചേരി ചൈനയെ പിന്തുണയ്ക്കില്ല.
ചൈനയുടെ അടിസ്ഥാന പ്രശ്നം ചൈനയെ അടക്കിഭരിക്കുന്ന കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാര്ട്ടിയും, ആ പാര്ട്ടിക്ക് പിന്തുണ കൊടുക്കുന്ന പീപ്പിള്സ് ലിബറേഷന് ആര്മിയും ആണ്. കമ്യൂണിസം ഒക്കെ പേരില് മാത്രമേ ഇന്ന് ചൈനീസ് കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാര്ട്ടിക്കുള്ളൂ. ടെക്നോക്രാറ്റുകളും, ലക്ഷാധിപതികളും, കോടീശ്വരന്മാരും ആണിന്ന് ചൈനീസ് കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാര്ട്ടിയില് ഉള്ളത്. ഒരു വലിയ കോര്പ്പറേറ്റ് കമ്ബനിയുടെ ഡയറക്റ്റര് ബോര്ഡ് പോലെയാണിന്ന് ചൈനീസ് കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാര്ട്ടി. പീപ്പിള്സ് ലിബറേഷന് ആര്മി ആ ചൈനീസ് കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാര്ട്ടിക്ക് പിന്തുണ കൊടുക്കുമ്ബോള് ചൈനീസ് വിദേശ നയം ആക്രമണോത്സുകമായില്ലെങ്കിലേ അത്ഭുതപ്പെടാനുള്ളൂ.
എല്ലാ രാഷ്ട്ര മീമാംസാ വിദ്യാര്ത്ഥികളും പഠിക്കുന്ന ഒന്നാണ് സിവില്-മിലിട്ടറി ബന്ധം. ഇന്ത്യയില് സിവിലിയന് സര്ക്കാരിന് കീഴില് സൈന്യം പ്രവര്ത്തിക്കുമ്ബോള്, ചൈനയിലാകട്ടെ നിര്ണായക തീരുമാനങ്ങളില് സൈന്യത്തിന് പ്രധാനപ്പെട്ട പങ്കുണ്ട്. അവിടെയാണ് കുഴപ്പം മുഴുവനും. മാവോ സേ തുങ് സാംസ്കാരിക വിപ്ലവത്തെ തുടര്ന്ന് അരാജകത്വം ചൈനയില് അരങ്ങേറിയപ്പോള് അതിനെ ഒതുക്കാന് പീപ്പിള്സ് ലിബറേഷന് ആര്മിയുടെ സഹായം തേടി. ഡെങ് സിയാവോ പിങ്ങിന്റെ ഭരണസമയത്ത് ടിയാനെന്മെന് സ്കൊയര് പ്രക്ഷോഭം ഒതുക്കാനും പീപ്പിള്സ് ലിബറേഷന് ആര്മിയുടെ സഹായം തേടി. ഇതുകൊണ്ടൊക്കെ പീപ്പിള്സ് ലിബറേഷന് ആര്മിക്ക് ചൈനയുടെ വിദേശനയ രൂപീകരണത്തില് നിര്ണായകമായ പങ്കുണ്ട്.
ഈ ചൈനീസ് സൈന്യത്താല് രൂപീകരിക്കപ്പെട്ട ആക്രമണോത്സുകമായ വിദേശനയത്തെ ചെറുക്കാന് ഇന്ത്യയില് 'അമേരിക്കന് ബെയ്സ്' തുടങ്ങണമെന്ന് ചിലര് പറയുന്നൂ. സത്യത്തില് 'അമേരിക്കന് ബെയ്സ്' എന്ന ആശയം നല്ലതുതന്നെയാണ്. കാരണം ഇന്ന് ചൈനയോട് എതിരിടാനുള്ള ശേഷി ലോകത്തില് അമേരിക്കയ്ക്ക് മാത്രമേയുള്ളൂ. പക്ഷെ കശ്മീരിലോ, ലഡാക്കിലോ 'അമേരിക്കന് ബെയ്സ്' നമ്മുടെ 'ലാസ്റ്റ് ഓപ്ഷന്' ആയിരിക്കണം. ശീതയുദ്ധത്തിന്റെ നാളുകള് കഴിഞ്ഞു. അമേരിക്കയല്ല ലോകത്തിലെ ഏതു രാജ്യവും അവരുടെ സ്വാര്ത്ഥ താല്പര്യം മുന്നിര്ത്തിയേ ഇനിയുള്ള നാളുകളില് അന്താരാഷ്ട്ര പ്രശ്നങ്ങളില് ഇടപെടുകയുള്ളൂ. അന്താരാഷ്ട്ര ചാനലുകള് കണ്ടാല് ഇപ്പോഴുള്ള ലഡാക്കിലെ സംഘര്ഷം ഇന്ത്യാ-ചൈനാ അതിര്ത്തി തര്ക്കമായേ പല രാജ്യങ്ങളും കാണുന്നുള്ളൂ എന്നത് വ്യക്തമാണ്. അതുകൊണ്ട് ഇപ്പോള് വേണ്ടത് ചര്ച്ചയാണ്. ഒപ്പം അങ്ങേയറ്റം തന്ത്രപരമായി ചൈനയെ നേരിടാനുള്ള ദീര്ഘകാല പദ്ധതി ആവിഷ്കരിക്കലുമാണ്.
ചൈനയെ നേരിടാന് ഏറ്റവും അത്യാവശ്യമായി നമ്മള് ചെയ്യേണ്ടത് ടെക്നോളജി, ഇന്ഫ്രാസ്ട്രക്ച്ചര്, ഉല്പ്പാദനം, ക്വാളിറ്റി - ഇവയൊക്കെ മെച്ചപ്പെടുത്താനുള്ള ദീര്ഘകാല പദ്ധതി ആവിഷ്കരിക്കലാണ്. ലോകത്ത് പല പ്രമുഖമായ കമ്ബനികളിലും പ്രവര്ത്തിക്കുന്ന മികച്ച ടെക്നിക്കല് പ്രൊഫഷണലുകള് ഉള്ള നമ്മുടെ രാജ്യത്തിന് അതൊക്കെ ശ്രമിച്ചാല് സാധിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. ഇന്ത്യാക്കാരാണ് ലോകത്തിലെ പല പ്രമുഖ സ്ഥാപനങ്ങളിലും പ്രവര്ത്തിക്കുന്നത്. അവരെ രാഷ്ട്രനിര്മ്മാണ പ്രക്രിയക്കുവേണ്ടി മടക്കിക്കൊണ്ടുവരാന് നമുക്ക് സാധിക്കണം. ഒപ്പം വര്ഗീയതയും, ജാതിബോധവും, പ്രാദേശിക സങ്കുചിത ബോധവും സ്ത്രീ വിരുദ്ധതയും ഒക്കെ നമ്മള് ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. യഥാര്ഥ ശത്രുവായ ചൈനയുടെ ഭീഷണി കണ്ടാലെങ്കിലും സങ്കുചിതമായ മൂല്യങ്ങള് മാറ്റിനിര്ത്തി വിശാലവീക്ഷണം നാം ഉള്ക്കൊള്ളണം. ടെക്നോളജി, ഇന്ഫ്രാസ്ട്രക്ച്ചര്, ഉല്പ്പാദനം - ഇവയൊക്കെ മെച്ചപ്പെടുത്താതെ വന്ശക്തിയായ ചൈനയോട് അമേരിക്കന് സഹായത്തോടെ കേറി മുട്ടാം എന്ന് വിചാരിക്കുന്നത് മലര്പൊടിക്കാരന്റെ സ്വപ്നം പോലെയാണ്. യാഥാര്ഥ്യ ബോധത്തിന്റെ അഭാവമാണ് അത് കാണിക്കുന്നത്. നമ്മള് നമ്മുടെ ശക്തി വീണ്ടെടുക്കാതെ ഒരു ഗ്യാരന്റ്റിയും ഇല്ലാത്ത അന്യന്റെ ശക്തിയിലല്ലാ പ്രബലമായ ഒരു അയല് രാജ്യവുമായി ഏറ്റുമുട്ടാന് ആലോചിക്കേണ്ടത്.
( ലേഖകന്റെ ഈ അഭിപ്രായങ്ങള് തീര്ത്തും വ്യക്തിപരമാണ്. അതിന് ലേഖകന്റെ ജോലിയുമായി ഒരു ബന്ധവുമില്ല)