ഞാനും എന്റെ ലാലേട്ടനും
അ ഞ്ചാം വയസ്സില് കൊടുങ്ങല്ലൂര് എസ്സെന് തിയേറ്ററിന്റെ തിരശ്ശീലയില് തെളിഞ്ഞ മഞ്ഞില് വിരിഞ്ഞ പൂക്കളിലെ വില്ലന്റെ ആ മുഖം കണ്ട മങ്ങിയൊരു ഓര്മയുണ്ട് ഇന്നും..അന്ന് എന്തായാലും ആ മുഖം ഞാനെന്ന കൊച്ച് കുട്ടിയെ സന്തോഷിപ്പിച്ചിട്ടില്ല, തീര്ച്ച..പിന്നീടുള്ള കുറച്ച് വര്ഷങ്ങളിലും ആ മുഖം തിരശ്ശീലയില് തെളിഞ്ഞപ്പോഴൊക്കെ എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തിയിട്ടേയുള്ളു.
വിസയിലും, ആട്ടക്കലാശത്തിലും കാറ്റത്തെ കിളിക്കൂടിലും ഒക്കെ ആ മുഖം കണ്ടപ്പോള് അത്ര ഭയപ്പെടേണ്ടതില്ല ആ മുഖത്തെ എന്ന് തോന്നി തുടങ്ങി. പിന്നീട് എന്നെ പേടിപ്പിച്ച ആ നടന് പതിയെ പതിയെ എന്നെ ചിരിപ്പിച്ച് തുടങ്ങി, ഒരുപാട് വട്ടം പേടിപ്പിച്ച ആ മുഖത്തോട്, ആ നടനോട് ചെറിയൊരു ഇഷ്ടം ഒക്കെ തോന്നി തുടങ്ങുകയും ചെയ്തു..ടി.പി.ബാലഗോപാലനും ഗാന്ധിനഗറും രാജാവിന്റെ മകനും മുന്തിരിത്തോപ്പുകളും ഒക്കെ കണ്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോള് ആ ഇഷ്ടം കൂടി കൂടി വന്നു..1986ല് കൊടുങ്ങല്ലൂര് ശ്രീകാളീശ്വരി തിയേറ്ററില് നിന്നും താളവട്ടം കണ്ടതോട് മോഹന്ലാലിനോടുള്ള ഇഷ്ടം പാരമ്യത്തിലെത്തി.
അന്ന് ശ്രീകാളീശ്വരി തിയേറ്ററിന്റെ വെള്ളിത്തിരയില് മോഹന്ലാല് കുസൃതി കാണിച്ച് ചിരിച്ചപ്പോള് ആയിരത്തോളം വരുന്ന കാണികള്ക്ക് ഒപ്പം കൊച്ച് പയ്യനായ ഞാനും കൂടെ ചിരിച്ചു. മോഹന്ലാല് പാട്ട് പാടി തലകുത്തി മറിഞ്ഞപ്പോള് അത് വരെ ഇല്ലാത്ത ഒരു സന്തോഷം മനസില് തിര തല്ലി. മോഹന്ലാല് കരഞ്ഞപ്പോള് കൂടെ ഞാനും കരഞ്ഞു, അങ്ങനെ അത് വരെ മറ്റ് സിനിമകള് കണ്ടിട്ട് ഒന്നും ലഭിക്കാത്ത ആനന്ദവും അനുഭൂതിയും ഞാനെന്ന ആ പതിനൊന്ന് വയസുക്കാരന് താളവട്ടത്തിലൂടെ മോഹന്ലാല് സമ്മാനിച്ചു. താളവട്ടത്തിന്റെ ക്ലൈമാക്സില് വിനു മരിക്കുന്നത് കണ്ട് കണ്ണീരോടെ തിയേറ്ററില് നിന്ന് ഇറങ്ങിയപ്പോള് ഞാനെന്ന ആ കൊച്ച് പയ്യന്റെ മനസില് ഒരാള് സ്ഥാനം പിടിച്ചിരുന്നു,മോഹന്ലാല്. പതിയെ പതിയെ മോഹന്ലാലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സിനിമകളും ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗം തന്നെയായി മാറി..അന്നത്തെ കാലത്ത് മറ്റ് കുട്ടികള്ക്ക് കിട്ടാത്ത സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ, സൗഭാഗ്യത്തോടെ മോഹന്ലാല് സിനിമകള് റിലീസ് ആകുന്ന കൊടുങ്ങല്ലൂരിലെ തിയേറ്ററുകളില് ഞാനും ഇക്കയും നിത്യ സന്ദര്ശകരായി മാറി.
തിയേറ്ററുകളില് നിന്ന് കണ്ട് മതി വരാത്ത ആ മോഹന്ലാല് സിനിമകള് ഒക്കെ വീട്ടിലെ ടിവി-വിസിആറി ലൂടെ വീണ്ടും വീണ്ടും കണ്ട് കൊതി തീര്ത്തു. ഓരോ പുതിയ സിനിമകള് കാണും തോറും മോഹന്ലാലിനോടുള്ള ഇഷ്ടവും ആവേശവും കൂടി കൊണ്ടേയിരുന്നു. ആദ്യ കാലങ്ങളില് മോഹന്ലാലിന്റെ കളി ചിരികളും കുസൃതികളും ഗാനരംഗങ്ങളും കണ്ട് രസിച്ചിരുന്ന, മോഹന്ലാലിന്റെ ആക്ഷന് രംഗങ്ങള് കണ്ട് ആവേശം കൊണ്ടിരുന്ന ഞാന് കൗമാര പ്രായത്തോട് കൂടി സീരിയസ് സിനിമകളിലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഗംഭീര അഭിനയ പ്രകടനങ്ങളുടെയും കടുത്ത ആരാധകനായി മാറി. ചിത്രവും വന്ദനവും കിലുക്കവും ഒക്കെ തിയേറ്ററുകളില് നിന്നും ആവര്ത്തിച്ച് കണ്ടിരുന്ന പോലെ തന്നെ കിരീടവും സദയവും ഭരതവും ഒക്കെ കണ്ട് തുടങ്ങി. മോഹന്ലാല് സിനിമകളുടെ റിലീസ് ദിവസങ്ങളിലെ ഉല്സവ പ്രതീതി ഉണര്ത്തുന്ന ജനതിരക്ക് കണ്ണിന് കുളിര്മ നല്കുന്ന കാഴ്ച്ചയായി മാറി. ഒപ്പം മോഹന്ലാലിനെ അത്ര താല്പ്പര്യമില്ലാത്ത എന്റെ ചുറ്റും ഉണ്ടായിരുന്നവരുമായി അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഭിനയ മേന്മകള് എണ്ണിയെണ്ണി പറഞ്ഞ് വാഗ്വാദങ്ങളില് ഏര്പ്പെട്ടു.
2002ല് പ്രവാസി ആയപ്പോള് എന്നെ ഏറ്റവും കൂടുതല് അലട്ടിയ പ്രശ്നം അല്ലെങ്കില് സങ്കടം, അത് വീട്ടുകാരെയൊ കൂട്ടുകാരെയൊ പിരിഞ്ഞ് നില്ക്കുന്നത് ആയിരുന്നില്ല, മറിച്ച് മോഹന്ലാല് സിനിമകള് റിലീസ് ദിവസം കാണാന് പറ്റില്ലല്ലൊ എന്നതായിരുന്നു. നാട്ടില് റിലീസായി മൂന്നോ നാലോ ആഴ്ച്ചകള് കഴിഞ്ഞ് ഖത്തറില് റിലീസ് ചെയ്യുന്ന ലാല് സിനിമകള് ആദ്യ ദിവസം പോയി കണ്ടു. നാട്ടിലെ ആ ശീലം തുടര്ന്ന് കൊണ്ടേയിരുന്നു..ഇതിനിടയില് കല്യാണം കഴിഞ്ഞു, കെട്ടിയോളായി വന്നതാകട്ടെ ആകെ കൂട്ടി മൈ ഡിയര് കുട്ടിച്ചാത്തന് മാത്രം തിയേറ്ററില് നിന്നും കണ്ടവള്.
തിയേറ്ററിലെ വലിയ സ്ക്രീനുമായി പരിചിതമാകാന് കുറച്ച് സമയം എടുത്തുവെങ്കിലും ആ അവള് പിന്നീട് സിനിമ തിയേറ്ററുകളിലെ സ്ഥിരം സന്ദര്ശകയായി, വലിയൊരു ലാല് സിനിമ ആസ്വാദകയും വിമര്ശകയും ആയി മാറി. ഇതിനിടയില് എനിക്ക് ആദ്യത്തെ മകന് പിറന്നു, ജൂലൈ ആദ്യ വാരം റിലീസ് ഡേറ്റ് തീരുമാനിച്ചിരുന്നവന് അതൊക്കെ തെറ്റിച്ച് കൊണ്ട് മോഹന്ലാലിന്റെ ജന്മദിനമായ മെയ് 21ന് റിലീസായി. അത് ആദ്യമൊന്ന് ഞങ്ങളെ കുറച്ച് ആശങ്കപ്പെടുത്തിയെങ്കിലും പിന്നീട് ഇരട്ടി മധുരം സമ്മാനിച്ചു. 2007ന്റെ തുടക്കത്തില് ഓര്ക്കൂട്ടില് എത്തിയതോട് കൂടി ഓര്ക്കൂട്ട് മോഹന്ലാല് കമ്മ്യൂണിറ്റിയില് സജീവമായി. എന്റെ ആദ്യത്തെ ലാല് കൂട്ടായ്മ കൂടിയായിരുന്നു അത്. ഞാന് ഖത്തറില് നിന്ന് നാട്ടില് വെക്കേഷന് വരുമ്ബോഴുള്ള ഗെറ്റ് ടുഗെതറുകളിലൂടെ ആ കൂട്ടായ്മയിലെ സൗഹൃദം വളര്ന്നു, ഇന്നും ആ സൗഹൃദങ്ങള് അതേ ഊഷ്മളതയോടെ നില നില്ക്കുന്നു.
ഒഎംസി എന്ന വാട്സ് ആപ്പ് ഗ്രൂപ്പിലൂടെ..ആ ഓര്ക്കൂട്ട് കൂട്ടായ്മയിലെ ചില സുഹൃത്തുക്കളിലൂടെയാണ് മോഹന്ലാലിനെ ആദ്യമായി നേരില് കാണാന് പറ്റിയത്, അതും എറണാകുളം തേവരയിലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ വീട്ടില് വെച്ച്,2009 ഡിസംബര് 23ന്. നാഷണല് അവാര്ഡുകളാലും പത്മശ്രീ ബഹുമതി കൊണ്ടും ഒക്കെ അലംകൃതമായ മോഹന്ലാലിന്റെ ഗസ്റ്റ് റൂമില് കൂടെ നിന്ന് ഫോട്ടോ എടുക്കാനും വിശേഷങ്ങള് പങ്ക് വെയ്ക്കാനുമായി താരജാഡകള് ഒന്നുമില്ലാതെ അദ്ദേഹം എനിക്കും കുടുംബത്തിനുമായി കുറച്ച് സമയം മാറ്റി വെച്ചു. കേരളത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തനായ വ്യക്തിയായിട്ട് പോലും ഒട്ടും തന്നെ ജാഡയില്ലാതെ മോഹന്ലാല് ഞങ്ങളോട് സ്നേഹത്തോടെയും വിനയത്തോടെയും പെരുമാറിയത് ശരിക്കും അതിശയിപ്പിച്ച് കളഞ്ഞു. ഒപ്പം അദ്ദേഹത്തോടുള്ള ഇഷ്ടം പതിന്മടങ്ങ് കൂടുകയും ചെയ്തു.
പിന്നീട് എനിക്ക് വഴിത്തിരിവായത് ഖത്തറിലെ മോഹന്ലാല് കൂട്ടായ്മയായ ലാല് കെയേഴ്സും എഫ്.എം റെഡിയൊ ജോക്കിമാരുമാണ്. വര്ഷങ്ങളായി ഞാന് സൂക്ഷിച്ച് വെച്ചിരുന്ന ഭരതത്തിലൂടെ മോഹന്ലാല് ദേശീയ അവാര്ഡ് നേടിയ വാര്ത്ത വന്ന മനോരമ പത്രവും മറ്റു ചില പേപ്പര് കട്ടിങ്ങുകളും ഒക്കെ ലാല് കെയേഴ്സിലൂടെയും റേഡിയൊ ഷോയിലൂടെയും ഒക്കെ ആളുകള് കണ്ട് തുടങ്ങി. റേഡിയോയില് പഴയ മോഹന്ലാല് സിനിമകളുടെ വാര്ഷികത്തിന് പരിപാടികള് കേട്ട് തുടങ്ങിയതോട് കൂടിയാണ് സിനിമകളെ കുറിച്ച് എഴുതാന് ആഗ്രഹം എന്റെ ഉള്ളില് മൊട്ടിട്ടത്.
അങ്ങനെ പഴയ മോഹന്ലാല് സിനിമ ഓര്മകള് എല്ലാം പൊടി തട്ടിയെടുത്ത് എഴുതി തുടങ്ങി,അതൊക്കെ ആ സിനിമകളുടെ പശ്ചാത്തല സംഗീതത്തിന്റെ അകമ്ബടിയോടെ റേഡിയൊ സുനൊ എഫ്എമ്മിലൂടെ ആര്ജെ സൂരജ് മനോഹരമായി അവതരിപ്പിച്ചപ്പോള് അവയെല്ലാം ഒരുപാട് സന്തോഷം നല്കി, ഒപ്പം ആ ലേഖനങ്ങള് ഓണ്ലൈന് മാധ്യമങ്ങളില് പബ്ലിഷ് ചെയ്ത് വന്നതുമൊക്കെ വീണ്ടും എഴുതാനുള്ള പ്രചോദനവും ആയി. ഖത്തറിലെ മറ്റൊരു റേഡിയൊ സ്റ്റേഷനായ റേഡിയൊ മലയാളം മോഹന്ലാലിന്റെ പിറന്നാളിനോട് അനുബന്ധിച്ചുള്ള ഒരു സ്പെഷ്യല് പ്രോഗ്രാമില് അതിഥിയായി എന്നെ ക്ഷണിച്ചതും അരമണിക്കൂറോളം ഓണ് എയറില് പോകാന് സാധിച്ചതും മറ്റൊരു മറക്കാനാകാത്ത അനുഭവമാണ്. 2018ല് ദേശീയ അവാര്ഡ് വാര്ത്ത വന്ന, ഇരുപ്പത്തിയാറ് വര്ഷങ്ങള് പഴക്കം ഉള്ള മനോരമ പത്രം മോഹന്ലാലിനെ നേരിട്ട് കാണിക്കുവാനും സാധിച്ചു.
എന്റെ ഇഷ്ട മോഹന്ലാല് സിനിമകളെ കുറിച്ചുള്ള ഓരോ ലേഖനങ്ങള് എഴുതുമ്ബോഴും, അത് പ്രധാനപ്പെട്ട ഓണ്ലൈന് മാധ്യമങ്ങളില് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച് വരുമ്ബോഴും ഞാന് ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു ആ ലേഖനങ്ങള് ലാലേട്ടന്റെ കൈയില് എത്തി ചേര്ന്നിരുന്നുവെങ്കില് എന്ന്, അത് വായിച്ച് അദ്ദേഹത്തിന് എന്ത് തോന്നിയിട്ടുണ്ടാകാം എന്ന്, എനിക്ക് ഒരു വോയ്സ് മെസേജ് അയച്ചിരുന്നുവെങ്കില് എന്ന്. ഓരോ പ്രാവശ്യം അതുണ്ടാകാതെ വരുമ്ബോള് ചെറിയൊരു നിരാശ തോന്നും, പക്ഷേ അടുത്ത എഴുത്ത് തുടങ്ങുമ്ബോള് ആ നിരാശ അങ്ങ് പോകും. എന്നാല് ഒരിക്കല് എന്റെ ചന്ദ്രലേഖ ലേഖനം അദ്ദേഹം കണ്ടു, അത് വായിച്ചിട്ട് എനിക്കൊരു വോയ്സ് മെസേജും അയച്ചു, എനിക്ക് ജീവിതത്തില് കിട്ടിയ ഏറ്റവും വലിയ വോയ്സ് മെസേജ്..
മോഹന്ലാല് എന്ന നടന് ബഹുഭൂരിപക്ഷം മലയാളികളുടെ മനസില് ഇത്രമാത്രം ആഴത്തില് പതിഞ്ഞിരിക്കുന്നത് ഒരിക്കലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സൗന്ദര്യം കൊണ്ട് അല്ല, പ്രതിഭ കൊണ്ട് മാത്രമാണ്. വേറെ ഒരു തരത്തില് പറഞ്ഞാല് മോഹന്ലാല് തന്റെ കുറവുകളെ ഒക്കെ അതിശയിപ്പിക്കുന്ന അഭിനയ ചാരുത കൊണ്ട് സൗന്ദര്യമുള്ളതാക്കി തീര്ത്തു. ആ പ്രതിഭ കൊണ്ടാണ് ഇത്രയധികം ബോഡി ഷെയിമിങ്ങിന് ഇരയാക്കപ്പെട്ടിട്ടും മലയാളികള്ക്ക് 40 വര്ഷങ്ങളായിട്ടും മോഹന്ലാലിനെ മടുക്കാത്തത്. ഇന്നും മലയാള സിനിമയിലെ ഏറ്റവും വലിയ താരവും നടനും എന്ന സ്ഥാനം മോഹന്ലാലിന് മാത്രം അലങ്കരിക്കാന് പറ്റുന്നത്. മലയാളികള് മോഹന്ലാലിനെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത് പോലെ ഇത് വരെ വേറെ ഒരു കലാകാരനെയും ഇഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടില്ല, ഇഷ്ടപ്പെടുമെന്നും തോന്നുന്നില്ല..
എന്റെ ബാല്യവും കൗമാരവും യൗവ്വനവും ഒക്കെ കൂടുതല് നിറമുള്ളതാക്കി മാറ്റിയത് മോഹന്ലാലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സിനിമകളും ആണ്. അന്ന് താളവട്ടത്തിലൂടെ മോഹന്ലാലിനെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട് നെഞ്ചിലേറ്റിയപ്പോള് ഒരിക്കലും കരുതിയിരുന്നില്ല അത് ജീവിതക്കാലം മുഴുവന് ഉള്ള ഇഷ്ടമായി മാറുമെന്ന്, ജീവിതത്തിന്റെ തന്നെ ഭാഗമായി മാറുമെന്ന്..എന്റെ ആ വലിയ ഇഷ്ടത്തിന്, മലയാളത്തിന്റെ നടന വിസ്മയത്തിന് ഇന്ന് 61 വയസ് തികയുന്നു...
Happy Birthday ലാലേട്ടാ..
ആയുരാരോഗ്യ സൗഖ്യവും ദീര്ഘായുസും നേരുന്നു..
ഒരു കാര്യം കൂടി.. ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് കെട്ടിയോള് എന്നോട് ചോദിക്കുന്ന ഒരു ചോദ്യമുണ്ട്, ഇക്കാക്ക് ലാലേട്ടനെയാണൊ എന്നെയാണൊ കൂടുതല് ഇഷ്ടം എന്ന്.. ഒരു ചെറുപ്പുഞ്ചിരി മാത്രമേ ഞാന് ഈ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരമായി നല്കാറുള്ളു,കാരണം ഞാന് സത്യം പറഞ്ഞാലും അവളത് വിശ്വസിക്കില്ല, അംഗീകരിക്കില്ല.
പിന്നെ ഓരൊ പിറന്നാള് വരുമ്ബോഴും സത്യത്തില് എനിക്ക് വിഷമം ആണ്,എനിക്ക് പ്രായം കൂടുന്നതില് അല്ല,മറിച്ച് ലാലേട്ടന് പ്രായമാകുന്നതില്
സഫീര് അഹമ്മദ്