ഇ രുപത്തൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ മലയാളസാഹിത്യത്തില്‍ സംഭവിക്കുന്ന ഏറ്റവും ശ്രദ്ധേയമായ ഭാവുകത്വവ്യതിയാനം, നോവല്‍, മലയാളിയുടെ വായനാലോകത്തെ ഏക സാഹിത്യരൂപമായി മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നുവെന്നതാണ്.
കഴിഞ്ഞ നൂറ്റാണ്ടില്‍ നോവലിനൊപ്പം തന്നെ മലയാളഭാവനയില്‍ പ്രാധാന്യമുണ്ടായിരുന്ന നാടകവും കവിതയും ചെറുകഥയും പുസ്തക/ആനുകാലിക പ്രസാധനരംഗങ്ങളിലും വിപണിയിലും വായനാതലത്തിലും സാമൂഹ്യപൊതുമണ്ഡലത്തിലും ഒരുപോലെ ദുര്‍ബ്ബലമാകുന്ന കാലമാണ് കടന്നുപൊയ്ക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. ഈ സാംസ്‌കാരിക വിപര്യയത്തിനു സമാന്തരമായി സംഭവിക്കുന്ന മറ്റൊരു മാറ്റം ആത്മകഥ, ഓര്‍മ്മ, അനുഭവം, ജീവിതം എന്നൊക്കെ വിളിപ്പേരുള്ള ഒരു ആഖ്യാനരൂപത്തിനു കൈവരുന്ന അപൂര്‍വമായ ലാവണ്യസ്വരൂപവും സാമൂഹ്യസ്വീകാര്യതയും രാഷ്ട്രീയ പ്രസക്തിയുമാണ്. ഭാവാത്മകമായ ഒരു രചനാഗണം എന്ന നിലയില്‍ ഈ എഴുത്തുരൂപത്തിനുള്ള പ്രാധാന്യം സൗന്ദര്യാത്മകമെന്നതുപോലെതന്നെ രാഷ്ട്രീയവുമാണ്. ആധുനികതാവിമര്‍ശനത്തിന്റെ പാഠമാതൃകകളെന്നോണം സ്ത്രീകള്‍, ദലിതര്‍, വിവിധ സാമൂഹ്യമേഖലകളില്‍ മുഖ്യ/പൊതുധാരയ്ക്കു പുറത്ത് ഭിന്നജീവിതമനുഭവിക്കുന്നവര്‍ എന്നിങ്ങനെ നിരവധി വിഭാഗങ്ങളില്‍ നിന്നുള്ളവര്‍ തങ്ങളുടെ അസാധാരണമായ ജീവിതാനുഭവങ്ങളെക്കുറിച്ചു നടത്തുന്ന തുറന്നെഴുത്തുകളോ പറച്ചിലുകളോ ആണ് ഇവ പൊതുവെ. ഒരേസമയം കുറ്റവിചാരണയും കുമ്ബസാരവുമായി മാറുന്ന ഓര്‍മയുടെ സാംസ്‌കാരിക രേഖീകരണങ്ങള്‍. ആധുനികാനന്തര വായനാമണ്ഡലത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനസ്വഭാവങ്ങളായി കരുതാവുന്ന ജനപ്രിയ, ജേണലിസ്റ്റിക് സമീപനങ്ങള്‍ ഈ രചനകളൊന്നടങ്കം ഏറ്റെടുക്കുന്നു. ഭാവനയ്ക്കും യാഥാര്‍ഥ്യത്തിനുമിടയില്‍ കലാത്മകതയുടെ ഒരു മൂന്നാമിടം ഇവ നിരന്തരം പുനരുല്പാദിപ്പിക്കുന്നു. ചരിത്രാത്മകതക്കും സാങ്കല്പികതക്കുമിടയില്‍ പ്രത്യയശാസ്ത്രപരതയുടെ ഒരു ഭാവതലം ഇവ സൂക്ഷ്മമായി പുനഃസൃഷ്ടിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. ലൈംഗികതൊഴിലാളികള്‍, സ്വവര്‍ഗരതിക്കാര്‍, ഭിന്ന ലൈംഗിക സ്വത്വങ്ങളുള്ളവര്‍, നിയമവും ഭരണകൂടവും കുറ്റവാളികളായി മുദ്രകുത്തിയവര്‍, ശാരീരികമായി ഭിന്നശേഷി കൈവരിച്ചവര്‍, വിവിധ രംഗങ്ങളില്‍ പൊതുധാരയ്ക്കു പുറത്ത് സമാന്തര ജീവിതധാരകള്‍ സൃഷ്ടിച്ചവര്‍, കാര്‍ന്നുതിന്ന രോഗങ്ങളിലും വന്നുപെട്ട അപകടങ്ങളിലും മരണത്തെ മുഖാമുഖം കണ്ടു തിരിച്ചുവന്നവര്‍, ദലിത്, കീഴാളസമരനായകര്‍, കൊടിയ ജാതി, മത, ലൈംഗിക ചൂഷണങ്ങള്‍ക്കും പീഡനങ്ങള്‍ക്കും ഇരയായവര്‍, യഥേഷ്ടം സഞ്ചരിച്ച ജീവിതപഥങ്ങളില്‍നിന്നു മാറി ആത്മാന്വേഷണത്തിന്റെ ബലിപീഠങ്ങള്‍ക്കു മുന്നില്‍ മുട്ടുകുത്തിയവര്‍, ആത്മഹത്യക്കും കൊലയ്ക്കുമിടയിലൂടെ ആര്‍ത്തനാദം പോലെ പാഞ്ഞു ജീവിച്ചവര്‍... ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചുള്ള തുറന്നെഴുത്തുകള്‍ കൊണ്ട് ഒരേസമയം ലാവണ്യാത്മകവും രാഷ്ട്രീയനിര്‍ഭരവുമായി സമൂഹത്തോടും സ്ഥാപനങ്ങളോടും വ്യവസ്ഥകളോടും പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളോടും പ്രഖ്യാപിക്കുന്ന ധര്‍മസമരങ്ങളാകുന്നു, ഈ രചനകള്‍ മിക്കതും. 'perosnal is political' എന്നതാണ് ഇവരുടെ നിലപാടുതറ; ഈ ആഖ്യാനരൂപത്തിന്റെയും.
ബാലചന്ദ്രന്‍ ചുള്ളിക്കാട്, നളിനി ജമീല, ദേവകി നിലയങ്ങോട്, സി.കെ. ജാനു, കല്ലേന്‍ പൊക്കുടന്‍, സെലീന പ്രക്കാനം, രാമചന്ദ്രന്‍നായര്‍, ജോണ്‍സന്‍, വി.പി. ഗംഗാധരന്‍, മണിയന്‍പിള്ള, വിനയ, അഷിത, സൂസി കളപ്പുര, ജെസ്മി, സുജാതാദേവി, ലീലാമേനോന്‍, നിലമ്ബൂര്‍ ആയിഷ, എം. കുഞ്ഞാമന്‍, ടി.ജെ. ജോസഫ്, ജേക്കബ് തോമസ്, മാമുക്കോയ, ഇന്നസെന്റ്, ശിവശങ്കര്‍, ഷക്കീല, അക്കൈ പത്മശാലി, സുധക്കുട്ടി... എന്നിങ്ങനെ എത്രയോപേര്‍!
ഏതു മനുഷ്യരുടെയും ജീവിതത്തിന് അനന്യമായ ഭാവമൂല്യമുണ്ടെന്നും സാമ്ബത്തികമോ സാമൂഹികമോ രാഷ്ട്രീയമോ ജാതീയമോ ലിംഗപരമോ സാംസ്‌കാരികമോ ആയ പദവികള്‍ ആ മൂല്യത്തിന് മേല്കീഴ് നിലകള്‍ സൃഷ്ടിക്കുന്നില്ലെന്നും ഒളിമറകളില്ലാത്ത ആത്മാവിഷ്‌ക്കാരത്തെക്കാള്‍ വലിയ സത്യപ്രഖ്യാപനങ്ങള്‍ ചരിത്രത്തിലോ ലാവണ്യമാനങ്ങള്‍ സാഹിത്യത്തിലോ നാളിതുവരെ രൂപം കൊണ്ടിട്ടില്ലെന്നും ഇവ തെളിയിക്കുന്നു. ജീവിതരാഷ്ട്രീയം തന്നെയാണ് ഏറ്റവും വലിയ സാഹിതീയ സൗന്ദര്യമെന്ന് അടിവരയിട്ടു സ്ഥാപിച്ചുകൊണ്ട് ഈ അനുഭവകഥനങ്ങള്‍ നമ്മുടെ ഭാവനാലോകത്തെ അകംപുറം കുടഞ്ഞുമറിച്ചിടുന്നു. ജീവിതത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള ആനന്ദവും ആഹ്ലാദവും ജനിപ്പിക്കുകയല്ല, ജീവിതത്തെപ്പറ്റി ആഘാതവും അമ്ബരപ്പും സൃഷ്ടിക്കുകയാണ് ഈ പാഠരൂപത്തിന്റെ ഭാവമൂല്യവും സാംസ്‌കാരിക ധര്‍മ്മവും.
അനിതരസാധാരണവും അപൂര്‍വവും അവിശ്വസനീയവുമായ അനുഭവമെഴുത്തിലൂടെ ജന്മത്തിന്റെ നിലകിട്ടാക്കയങ്ങളില്‍ മുങ്ങിത്താണുപോകുന്ന സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍ നിന്ന് ആയുസ്സും അര്‍ഥവും തിരിച്ചുപിടിച്ചു കരകയറുന്ന മനുഷ്യരുടെ അതിജീവിതമാണ് ഈ കൃതികള്‍ പകര്‍ന്നുവയ്ക്കുന്നത്. ഏതര്‍ഥത്തിലും അവ (സ്)മൃതിജീവിതങ്ങളുമാകുന്നു. വാപിളര്‍ന്നെത്തിയ ദുരന്തങ്ങളെയും ഏകാന്തതയുടെയും ഒറ്റപ്പെടലിന്റെയും വേലിയേറ്റങ്ങളെയും അസ്ഥിയുരുക്കുന്ന ദുഃഖങ്ങളെയും ചതികളും വഞ്ചനകളും അകല്‍ച്ചകളും തിരസ്‌കാരങ്ങളും മാത്രം നിറഞ്ഞ ബന്ധങ്ങളെയും പകയും വെറിയും നിറഞ്ഞ വീട്ടകങ്ങളെയും ചോര കണ്ണീരായ് പെയ്തുതീരുന്ന പേപിടിച്ച ദിനരാത്രങ്ങളെയും വേട്ടനായ്ക്കളെപ്പോലെ വിധി, ദംഷ്ട്രയും തീനാക്കുമായി പലായനം ചെയ്യിക്കുന്ന അവസ്ഥകളെയും കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മ്മച്ചിത്രങ്ങള്‍. പച്ചമാംസത്തില്‍ കാരമുള്ളുകൊണ്ടെഴുതിയ അനുഭവക്ഷതങ്ങള്‍.
ജീവിതമേ നീ എന്ത്? എന്ന ഒറ്റച്ചോദ്യമേ ഇവര്‍ക്കുമുന്നിലുള്ളു. പക്ഷെ ആ ചോദ്യത്തിന് ഒരിക്കലും ഉത്തരം കിട്ടാതെ നീറിനീറിപ്പുകയുന്ന ചൂളപോലുള്ള ദേഹങ്ങളും ദേഹികളുമാണ് ഈ ആഖ്യാനങ്ങളില്‍നിന്ന് നമ്മെ തേടിവരുന്നത്. ഒരു സാഹിത്യകൃതിയും ഇന്നോളം ഭാവന ചെയ്യാത്തവിധം മൂര്‍ത്തമായി, വന്യവും വിചിത്രവുമായ അനുഭവസന്ധികളിലൂടെ കടന്നുപോയ ഒറ്റയും ചെറുതുമായ മനുഷ്യരുടെ നഗ്‌നവും നിരാലംബവുമായ ജീവിതങ്ങളുടെ നെടിയ പിളര്‍പ്പുകളിലേക്കാണ് ഈ അനുഭവമെഴുത്തുകള്‍ പലതും നമ്മെ വലിച്ചുതാഴ്‌ത്തുന്നത്. മേല്‍പ്പറഞ്ഞ മുഴുവന്‍ എഴുത്തുകാരെയും ഒറ്റവാക്കില്‍ സമീകരിച്ചുപറയുന്നതല്ല ഇത്. ചുള്ളിക്കാട് മുതല്‍ കുഞ്ഞാമന്‍ മാഷ് വരെയും ജാനു മുതല്‍ ജോസഫ് മാഷ് വരെയും അഷിത മുതല്‍ അക്കൈ വരെയുമുള്ള ചിലരെക്കുറിച്ചുള്ള നിരീക്ഷണമാണിത്.
നിസംശയം പറയാം, മലയാളത്തിലുണ്ടായ ഇത്തരം ജീവിതാഖ്യാനങ്ങളില്‍ ഏറ്റവും തീവ്രവും തീഷ്ണവുമായ അനുഭവപാഠങ്ങളിലൂടെ വായനയെ ചുട്ടുപൊള്ളിക്കുന്ന എഴുത്ത് എച്ച്‌മുക്കുട്ടിയുടേതാണ്. അനുഭവങ്ങളുടെ പുനരാവിഷ്‌ക്കാരത്തില്‍ പുലര്‍ത്തുന്ന സ്ത്രൈണകര്‍തൃത്വത്തിന്റെ അതുല്യമായ ആര്‍ജ്ജവം മുന്‍നിര്‍ത്തി വിശേഷിപ്പിച്ചാല്‍ മലയാളത്തിലെ ജീവിതമെഴുത്തിന്റെ മാധവിക്കുട്ടിയാണ് അവര്‍. ആത്മകഥയെന്ന നിലയില്‍ ഏതാനും വര്‍ഷം മുന്‍പ് എച്ച്‌മുക്കുട്ടി പ്രസിദ്ധീകരിച്ച 'ഇതെന്റെ രക്തമാണിതെന്റെ മാംസമാണെടുത്തുകൊള്ളുക' എന്ന രചനയാണ് ഒന്ന്. ആ പുസ്തകം ഈ പംക്തിയില്‍ മുന്‍പ് റിവ്യു ചെയ്തിരുന്നു. ആത്മകഥയുടെ മറ്റൊരു ഭാഗമായി ഇപ്പോള്‍ പുറത്തുവന്നിട്ടുള്ള അമ്മച്ചീന്തുകള്‍ എന്ന പുസ്തകമാണ് ഇവിടെ വായിക്കപ്പെടുന്നത്.
നൂറുവര്‍ഷങ്ങള്‍. നാലു തലമുറകള്‍. കെടാത്ത തീയും ചാകാത്ത പുഴുവും നിറഞ്ഞ ഒരു നിത്യനരകത്തില്‍, മരിക്കുന്നതുവരെ കണ്ണീരുതോരാതെ വെന്തുപിടഞ്ഞ രണ്ടു തലമുറയില്‍ പെട്ട മൂന്നു സ്ത്രീകളുടെയും ആ നരകത്തീയില്‍നിന്ന് മുക്കാലും പൊള്ളിയടര്‍ന്ന ഉടലുമായി പിടഞ്ഞുകയറി ജീവിതം തുടരുന്ന മറ്റു മൂന്നു സ്ത്രീകളുടെയും അവരുടെ മക്കളായ രണ്ടു പെണ്‍കുട്ടികളുടെയും കഥകളാണ് 'അമ്മച്ചീന്തുകള്‍'. അച്ചുതണ്ടുപോലെ സ്വന്തം അമ്മയുടെ ജീവിതം എച്ച്‌മുക്കുട്ടി ഈ അഭിശപ്തജന്മങ്ങളുടെ നടുക്കു പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു. 'അമ്മ'യെന്നത് ഒരേസമയം ഒരു വ്യക്തിയും അവസ്ഥയുമായി ഈ സ്ത്രീകളുടെ ചരിത്രം പൂരിപ്പിക്കുന്നു. ദാക്ഷിണ്യമില്ലാത്ത ദൈവനീതികൊണ്ടും വെറും വിധികൊണ്ടും മാത്രം; അകപ്പെട്ടുപോയ ഇടങ്ങളില്‍ വച്ചു ചീന്തിയെറിയപ്പെട്ട സ്ത്രീത്വങ്ങളുടെ കാലാന്തര രക്തസാക്ഷ്യങ്ങളായി മാറുന്നു, ഈ പുസ്തകത്തിലെ നൂറ് 'ചീന്തു'കളും. നാലുതലങ്ങളില്‍ കാണാം അമ്മച്ചീന്തുകളുടെ ആഖ്യാനകലയും ജീവിതരാഷ്ട്രീയവും.
ഒന്ന്, എച്ച്‌മുക്കുട്ടിയുടെ അമ്മ, അവരുടെ സഹോദരി, അവരിരുവരുടെയും അമ്മ എന്നീ മൂന്നു സ്ത്രീകള്‍; അമ്മക്കുണ്ടായ താനും റാണിയും ഭാഗ്യയും; തന്റെയും ഭാഗ്യയുടെയും ഓരോ പെണ്മക്കള്‍ എന്നിങ്ങനെ എട്ടുപേരുടെ ജീവിതങ്ങള്‍ നാലുതലമുറകളിലൂടെ കടന്നുപോയ കാലത്തിന്റെ നേര്‍ ആവിഷ്‌ക്കാരം. കുടുംബം എന്ന സ്ഫടികശില്പത്തിന്റെ ഉടഞ്ഞുചിതറലുകള്‍.
രണ്ട്, ജാതിവെറിയും ആണധികാരവും ഏതെല്ലാം തരത്തില്‍ കുടുംബങ്ങള്‍ക്കുള്ളിലും പുറത്തും സ്ത്രീകളുടെ ജീവിതം താറുമാറാക്കുമോ അവ മുഴുവന്‍ അനുഭവിക്കുകയും അനുഭവിച്ചതു മുഴുവന്‍ കടുകിട മാറ്റം വരുത്താതെ തുറന്നെഴുതുകയും ചെയ്യുന്നതിന്റെ ആര്‍ജ്ജവം. ആത്മത്തിന്റെ, സ്ത്രീത്വത്തിന്റെ ഉള്ളുരുക്കങ്ങള്‍.
മൂന്ന്, പിതാപുത്രബന്ധം, ഭാര്യാഭര്‍തൃബന്ധം, സഹോദരീസഹോദര ബന്ധം, ഗുരുശിഷ്യബന്ധം, കാമുകീകാമുകബന്ധം, സുഹൃത്ബന്ധം, തൊഴിലിടങ്ങളിലും പൊതുസമൂഹത്തിലും നിലനില്‍ക്കുന്ന വ്യക്തി-വ്യക്തി ബന്ധം... എന്നിങ്ങനെ രക്തം കൊണ്ടടയാളപ്പെട്ടവയോ അല്ലാത്തവയോ ആയ മുഴുവന്‍ മനുഷ്യബന്ധങ്ങളുടെയും ചീഞ്ഞളിഞ്ഞ അകക്കാമ്ബുകളുടെ വലിച്ചുപുറത്തിടല്‍. ശിഥിലജന്മപുരാണങ്ങള്‍.
നാല്, ഭരണകൂടം, കോടതി, നിയമവ്യവസ്ഥ, തൊഴില്‍സ്ഥാപനങ്ങള്‍, സ്‌കൂള്‍, കോളേജ്, പൊതുവിടങ്ങള്‍, സാംസ്‌കാരികരംഗം... എന്നിങ്ങനെ വീടിനു പുറത്തു നിലനില്‍ക്കുന്ന സാമൂഹ്യക്രമങ്ങള്‍ സ്ത്രീക്കുമേല്‍ നടത്തുന്ന നികൃഷ്ടമായ വിചാരണകളുടെയും കിരാതമായ വിധിയെഴുത്തുകളുടെയും പൊളിച്ചടുക്കല്‍. സ്ത്രീയുടെ മൃത-ജീവിതങ്ങള്‍.
ഈ നാലു തലങ്ങളിലേക്കും ഒരേസമയം വലിച്ചു ചീന്തിപ്പിളര്‍ക്കപ്പെടുന്ന പെണ്ണുടലുകളുടെയും ഉയിരുകളുടെയും ആത്മകഥ 'അമ്മച്ചീന്തുകളി'ലേതുപോലെ ഇത്രമേല്‍ ആഘാതശേഷിയോടെ, ചരിത്രബദ്ധവും ഭാവതീവ്രവുമായി എഴുതപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതിന് മറ്റൊരു മാതൃക മലയാളത്തിലില്ല. വായിച്ചുതുടങ്ങിയാല്‍ പിന്നെ സ്വസ്ഥമായി നിങ്ങള്‍ക്കുറങ്ങാന്‍ കഴിയില്ല എന്നതുതന്നെയാണ് ഈ പുസ്തകത്തിന്റെ അനുഭവമൂല്യം. യാതൊരു ദാക്ഷിണ്യവുമില്ലാതെ എച്ച്‌മുക്കുട്ടി നിങ്ങളുടെ തലച്ചോറില്‍ തീ കോരിയിടുന്നു, നിങ്ങള്‍ അകംപുറം പൊള്ളിപ്പിടയുന്നു. ആ കനലുകളാകട്ടെ അവരും അവരുടെ മുന്‍, പിന്‍ തലമുറകളും എത്രകാലം നടന്നുതീര്‍ത്തിട്ടും കെടാതെ കിടക്കുന്നവയുമാണ്.
നൂറ് ചീന്തുകളില്‍ എച്ച്‌മുക്കുട്ടി പറയുന്ന ഈ പെണ്‍ജീവിതങ്ങളുടെ കഥ സൂക്ഷ്മമാംവിധം ക്രമകാലികവും സ്ഥലകേന്ദ്രിതവും വ്യക്തിനിഷ്ഠവുമായ അനുഭവങ്ങളുടെ അനുകമ്ബയേതുമില്ലാത്ത സഹനശതകമാകുന്നു.
എത്രയെങ്കിലും തലമുറകള്‍ക്കു മുന്‍പ് കുംഭകോണത്തിനടുത്ത് ശുദ്ധമല്ലി അഗ്രഹാരത്തില്‍ നിന്നു പുറപ്പെട്ടുപോന്ന് തൃശൂര്‍ ഗ്രാമത്തില്‍ പാര്‍പ്പുറപ്പിച്ച അനന്തരാമയ്യരില്‍ തുടങ്ങുന്ന താവഴിയുടെ ഇങ്ങേയറ്റത്ത് എച്ച്‌മുക്കുട്ടി തന്റെ മുത്തച്ഛന്‍ സുബ്ബരാമയ്യരെ നിര്‍ത്തുന്നു. അദ്ദേഹത്തിനും ഭാര്യ രുഗ്മിണിക്കുമുണ്ടായ മക്കളില്‍ ഏറ്റവും ഇളയവളായിരുന്നു രാജലക്ഷ്മി, എച്ച്‌മുക്കുട്ടിയുടെ അമ്മ. രാജലക്ഷ്മിയുടെ മൂത്ത സഹോദരിയാണ് എച്ച്‌മുക്കുട്ടിയുടെ കഥനങ്ങളിലും അനുഭവങ്ങളിലും ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ കടന്നുവരുന്ന അമ്മീമ്മ-പന്ത്രണ്ടാം വയസ്സില്‍ മുപ്പതു വയസ്സുള്ള ഒരു മഹാബ്രാഹ്മണനെ വിവാഹം ചെയ്ത്, ഒരുദിവസം പോലും അയാളുടെ കൂടെ ജീവിക്കാതെ പതിനാറാം വയസ്സില്‍ വിധവയായി ആമരണം ഒറ്റക്കു ജീവിച്ച സ്ത്രീ. വായിക്കൂ:
'പന്ത്രണ്ടു വയസ്സില്‍ മുപ്പതു വയസ്സുള്ള ഒരു മഹാ ബ്രാഹ്മണനെക്കൊണ്ട് അമ്മീമ്മയെ വിവാഹം ചെയ്യിച്ചിരുന്നു. അമ്മീമ്മ ഋതുമതിയായിരുന്നില്ല. വരനെ ആനപ്പുറത്താണത്രേ ഇരുത്തി മാപ്പിളയയപ്പ് നടത്തിയത്. നാലു ദിവസവും തൃക്കൂര്‍ അടച്ച്‌ സദ്യ ആയിരുന്നുപോലും... അന്ന് നമ്മുടെ ഇന്ത്യക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യംകൂടി കിട്ടീട്ടില്ല. കിട്ടുമോ എന്നുപോലും ആര്‍ക്കും നിശ്ചയവുമില്ല.
ബ്രാഹ്മണ പെണ്‍കുട്ടികളെ മരിക്കുംമുമ്ബ് ഒരു ബ്രാഹ്മണന്‍ ഭോഗിച്ചിരിക്കണം. അങ്ങനെ പെണ്‍കുട്ടിയുടെ ശവം മാന്യമായി സംസ്‌കരിക്കാന്‍ ഉള്ള ഒരുക്കല്‍കൂടിയാണ് അവളുടെ കല്യാണം. അങ്ങനെ ഭോഗിച്ചിട്ടില്ലെങ്കില്‍ തറവാടിനും മുതിര്‍ന്നവര്‍ക്കും വന്നുചേരുന്ന മഹാപാപത്തിനുള്ള പരിഹാരം ശവഭോഗമായിപോലും വേണ്ടി വരാറുണ്ടത്രേ, പിതൃസദ്യ ഉണ്ണുന്ന ശവുണ്ഡി ബ്രാഹ്മണര്‍ക്ക്. അമ്മീമ്മ ശവുണ്ഡി ബ്രാഹ്മണരെ വല്ലാതെ ഭയന്നിരുന്നുവെന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്കറിയാമായിരുന്നു. ഞങ്ങലെ വളര്‍ത്തുന്ന കാലത്ത് അത്തരമൊരു ഭയം അമ്മീമ്മയ്ക്കുണ്ടാവാന്‍ കാരണമെന്തെന്നോര്‍ത്ത് ഞാനും അനിയത്തിമാരും കുറെ തല പുകച്ചിട്ടുണ്ട്.
ആഘോഷമെല്ലാം കഴിഞ്ഞു വരന്‍ പോയി. പിന്നെ ആ വരന്‍ ജീവിതത്തിലൊരിക്കലും അമ്മീമ്മയെ കണ്ടതേയില്ല. പതിനേഴുവയസ്സില്‍ തീണ്ടാരി ആയ അമ്മീമ്മയെ ആഘോഷപൂര്‍വം ഭര്‍തൃഗൃഹത്തില്‍ എത്തിച്ചു. വലിയ വട്ടികള്‍ നിറയേ നൂറ്റൊന്നു ചുറ്റുള്ള മുറുക്കും തേങ്ങാ വലുപ്പത്തിലുള്ള പലതരം ലഡ്ഡുവും ജിലേബിയും മൈസൂര്‍പാക്കും പാല്‍തെരട്ടിപ്പാലും ഒക്കെ ഒപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു.
കുറച്ച്‌ നാള്‍ മാമിയാര്‍ അമ്മീമ്മയുടെ നീണ്ട മുടി മെടഞ്ഞ് മുല്ലപ്പൂ ചൂടിച്ച്‌ സ്വര്‍ണപ്പണ്ടങ്ങളും കുപ്പിവളകളും ഒക്കെ ഇടീച്ച്‌ പതിനെട്ട് മുഴം ചേലയും ചുറ്റിച്ച്‌ സീമന്തരേഖയില്‍ സിന്ദൂരവും തൊടീച്ച്‌ അരുമയായി പോറ്റി. അമ്മീമ്മയ്ക്ക് എഴുത്തും വായനയും അറിയില്ലായിരുന്നു. പാചകവും കോലമിടലും കൈത്തുന്നലും ചെടിവളര്‍ത്തലുമായിരുന്നു പ്രധാന കഴിവുകള്‍. അഞ്ചാറുമാസം കഴിഞ്ഞു മാമിയാര്‍ അമ്മീമ്മയെ തറവാട്ടില്‍തന്നെ കൊണ്ടുവിട്ടു. വരാത്ത മകനെയും കാത്ത് അമ്മീമ്മയെ ഭര്‍തൃഗൃഹത്തില്‍ പാര്‍പ്പിക്കുന്നതില്‍ അവര്‍ ഒരു അര്‍ഥവും കണ്ടില്ല. മകന്‍ തിരികെ വന്നാല്‍ അന്ന് മടക്കിക്കൊണ്ടുപോകാമെന്ന വാക്കും കൊടുത്ത് ആ അമ്മായിഅമ്മ യാത്രയായി.
അക്ഷരമറിയാത്ത അമ്മീമ്മയ്ക്ക് അക്കാലത്ത് രണ്ടു പ്രണയലേഖനങ്ങള്‍ കിട്ടി. അത് എഴുതിയവര്‍ക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു അമ്മീമ്മ നിരക്ഷരയാണെന്ന്. ആദ്യമായി കിട്ടിയ പ്രണയലേഖനം ഒന്നു വായിക്കാന്‍ പോലും സാധിക്കാതെ പോയ നിര്‍ഭാഗ്യമാണ് അമ്മീമ്മയുടെ പ്രണയകൗതുകം.
തൃക്കൂര്‍ മഠത്തില്‍ ഇടിവെട്ടി....മിന്നലിന്റെ മൂര്‍ച്ചയുള്ള വാളു തിളങ്ങി. അങ്ങനെയാണ് മുതിര്‍ന്ന ചേട്ടന്മാര്‍ അവരവരുടെ ഭാര്യമാരുടെ പ്രസവശുശ്രൂഷയ്ക്കായി അമ്മീമ്മയെ ബോംബെക്കു കൊണ്ടുപോയത്. അമ്മീമ്മ പിഴച്ചുപോവരുതല്ലോ. മഠത്തിന്റെ മാനം കാക്കണമല്ലോ. അതുകൊണ്ട് ഇന്ത്യ സ്വതന്ത്രയാകുമ്ബോള്‍ അമ്മീമ്മ ബോംബെയിലായിരുന്നു. ആ ദിവസത്തെപ്പറ്റി, അന്നത്തെ ഉത്സവത്തിമര്‍പ്പിനെ പറ്റിയുമൊക്കെ അമ്മീമ്മ വിസ്തരിച്ചു പറഞ്ഞുതന്നിട്ടുണ്ട്. ഗാന്ധിജിയെയും നെഹ്രുവിനെയും ജീവനോടെ കണ്ടിട്ടുണ്ടായിരുന്നു അമ്മീമ്മ.
മുപ്പതു വയസ്സു തികഞ്ഞശേഷം ബോംബെയില്‍നിന്ന് തിരിച്ചുവന്ന്, വാശി പിടിച്ച്‌ പഠിച്ച്‌, എതിര്‍ത്തവരോടൊക്കെ ബഹളം കൂട്ടി അമ്മീമ്മ തൃക്കൂര്‍ സ്‌കൂളില്‍ ടീച്ചറായി. താലികെട്ടിയ മനുഷ്യന്റെ വീട്ടില്‍ ഭാഗം നടന്നപ്പോള്‍ അയാളുടെ ഓഹരി ആ അമ്മായിഅമ്മ അമ്മീമ്മയ്ക്ക് നല്‍കുകതന്നെ ചെയ്തു. അന്നും ഒറ്റയ്ക്കായ പെണ്ണിന് എന്തിനാണ് പണം എന്ന ചോദ്യമുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് നഗരങ്ങളില്‍ വാടകയ്ക്ക് പാര്‍ക്കുന്ന ആണ്‍മക്കള്‍ക്ക് വീടു വാങ്ങാന്‍ സുബ്ബരാമയ്യര്‍ ആ മൂവായിരത്തി അഞ്ഞൂറു രൂപ മുഴുവനും നല്കി. അക്കാലത്ത് അതൊരു വലിയ തുകയാണ്.
അമ്മീമ്മക്ക് വീടുണ്ടാക്കിക്കൊടുക്കണമെന്ന് ആ അപ്പാവിന് വളരെക്കഴിഞ്ഞാണ് തോന്നിയത്. ആ മൂവായിരത്തി അഞ്ഞൂറു രൂപ ബാങ്കിലിടണമെന്നും അദ്ദേഹം പിന്നെ മാത്രമേ ആലോചിച്ചുള്ളൂ. വീട് അമ്മീമ്മ മരിക്കുമ്ബോള്‍ തന്റെ ഒരു പൗത്രന് നല്‍കണമെന്ന് സുബ്ബരാമയ്യര്‍ കട്ടായം പറഞ്ഞു. 'വീടെനിക്ക് വേണ്ട. അപ്പാ ഇപ്പോള്‍ തന്നെ കുഞ്ഞുമോന് നല്കിക്കൊള്ളൂ' എന്ന് അമ്മീമ്മ ആ നിമിഷം തന്നെ തീര്‍പ്പ് പ്രകടിപ്പിച്ചു. ആ നിലപാട് സുബ്ബരാമയ്യരെ ചില്ലറയായൊന്നുമല്ല മാറ്റിമറിച്ചത്. കാരണം ആ വീടുപണിക്ക് അതിനകം ഉദ്യോഗസ്ഥരായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്ന അമ്മീമ്മയും എന്റെ അമ്മയും പോലും പണം മുടക്കീരുന്നു. അങ്ങനെ ആ വീടും പണവും ഒടുവില്‍ അമ്മീമ്മയുടേതായിത്തീര്‍ന്നു.
അമ്മീമ്മ ഭര്‍ത്താവ് എന്ന മനുഷ്യന്‍ കെട്ടിയ താലിയും കഴുത്തിലിട്ട്, സീമന്തരേഖയില്‍ സിന്ദൂരവും ചാര്‍ത്തി ഒരു പുരുഷന്റെയും സ്പര്‍ശനമേല്ക്കാതെ വിരിച്ചിട്ട ശുഭ്രവസ്ത്രം പോലെ ജീവിച്ചു. കൊടിയ അപമാനങ്ങള്‍ സഹിച്ചു. ഞങ്ങളെ വളര്‍ത്തി, ഒടുവില്‍ മരിച്ചുപോയി.
അമ്മീമ്മയുടെ ആ വീടും ബാങ്കില്‍ കിടന്നിരുന്ന ആ രൂപയും... ആ രൂപ ഏഴായിരത്തി അഞ്ഞൂറായി വളര്‍ന്നിരുന്നു. അതാണ് മുപ്പത് വര്‍ഷത്തെ സിവില്‍ കേസിന്റെ ശരിയായ കാരണം. അല്ലാതെ അമ്മ ജാതിയില്‍ക്കുറഞ്ഞയാളെ പരിണയിച്ചതല്ല. പ്രത്യക്ഷത്തില്‍ ബ്രാഹ്മണ്യത്തിനെതിരായ ഒരു കുറ്റവും ചെയ്യാത്ത അമ്മീമ്മയുടെ പേരില്‍ മാത്രമായി കേസ് ഫയല്‍ ചെയ്യാന്‍ പറ്റാത്തതുകൊണ്ട് അമ്മയുടെ പേരും ചേര്‍ക്കപ്പെടുകയായിരുന്നു. തറവാട്ടു മഠത്തില്‍ പാര്‍ക്കുന്ന അമ്മീമ്മയെ സഹോദരന്മാര്‍ ബാങ്കിലിരുന്ന ആ പണം എഴുതി മേടിച്ചശേഷം നിഷ്‌കരുണം ആട്ടിയിറക്കുകയായിരുന്നു. അമ്മീമ്മയുടെ അനുജന്‍ കഴുത്തിന് കുത്തിപ്പിടിച്ചാണ് മഠത്തില്‍നിന്ന് പുറത്താക്കിയത്. തറവാട്ടു മഠത്തില്‍തന്നെ പാര്‍ക്കുന്ന അമ്മീമ്മയുടെ പേരില്‍ അവിടെ താമസിച്ചുകൊണ്ട് സഹോദരന്മാര്‍ എങ്ങനെ കേസ് നടത്തും? അതാണ് ഇറക്കിവിടപ്പെട്ടത്. അതവരുടെ കുടുംബകാര്യമെന്ന് സമൂഹം എന്നുമെന്നപോലെ അപ്പോഴും നോക്കി നിന്നു.
യൗവനം ബാക്കിയുള്ള ഒരു പെണ്ണ് അനാഥയായാല്‍.... അതിലും ദയനീയമായ എന്തുണ്ട് പിന്നെ ആ ജീവിതത്തില്‍ സംഭവിക്കാന്‍... അമ്മീമ്മ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് സ്വന്തം ചിത്തിയെ അഭയം പ്രാപിച്ചു. ഇതൊക്കെ ശരിയാവുമെന്നും സഹോദരന്മാര്‍ മടക്കിവിളിക്കുമെന്നും പഴയതുപോലെ ജനിച്ചുവളര്‍ന്ന മഠത്തില്‍ ജീവിക്കാനാവുമെന്നുമായിരുന്നു അമ്മീമ്മയുടെ പ്രതീക്ഷ.
എന്നാലും ആ ദിവസം നിറഞ്ഞൊഴുകിയിരുന്ന മണലിപ്പുഴയില്‍ ചാടി മരിക്കാന്‍ അമ്മീമ്മ മോഹിച്ചിരുന്നു. മുണ്ടൂരില്‍നിന്ന് വിയ്യൂര്‍ സെന്‍ട്രല്‍ ജയിലിലെ ഡോക്ടേഴ്സ് ക്വാര്‍ട്ടേഴ്സിലേക്ക് താമസം മാറ്റിയിരുന്ന എന്റെ അമ്മ ഇതൊന്നും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. അറിഞ്ഞാലും ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ അമ്മയ്ക്ക് പറ്റുമായിരുന്നില്ല'.
തുടക്കത്തില്‍ സ്വന്തം സഹോദരന്മാരില്‍ നിന്നാണ് അമ്മക്കും അമ്മീമ്മക്കും ഏറെ ദുരിതങ്ങള്‍ ഏല്‍ക്കേണ്ടിവരുന്നത്. പിതാവിന്റെ മരണശേഷം ജീവച്ഛവമായി മാറിയ അമ്മയെ നോക്കുകുത്തിയാക്കി അവരുടെ നാലാണ്‍മക്കള്‍ ആ സ്ത്രീകളെ നിരന്തരം വേട്ടയാടി. കായികവും മാനസികവും സാമ്ബത്തികവും നിയമപരവും സദാചാരപരവുമായ നരവേട്ടകള്‍. ബ്രാഹ്മണജാതിക്കു പുറത്തുള്ള ഒരാളെ സ്വന്തം ഇഷ്ടപ്രകാരം വിവാഹം ചെയ്തതോടെ കുടുംബത്തിനും സമുദായത്തിനും ചതുര്‍ഥിയായി മാറിയ അമ്മയുടെ ദുരവസ്ഥകള്‍ എച്ച്‌മുക്കുട്ടി എഴുതുന്നു. ഒരുവശത്ത് ജാതിവെറി. മറുവശത്ത് സ്വത്തുതര്‍ക്കം. രണ്ടിനും തീ പകര്‍ന്ന ആണധികാരത്തിന്റെ നെറ്റിക്കണ്ണ്. സ്വന്തം സഹോദരന്മാരിലൊരാളില്‍നിന്ന് ക്രൂരമായ ലൈംഗികാതിക്രമങ്ങള്‍ അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്ന (അച്ഛനും അമ്മയും ജീവിച്ചിരിക്കുമ്ബോള്‍തന്നെ) സഹോദരിമാര്‍പോലും രാജലക്ഷ്മിക്കുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ അതിലും വലിയ നരകങ്ങള്‍ അവരെ വിഴുങ്ങാന്‍ വാപിളര്‍ന്ന് കാത്തിരിക്കുന്നതേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. പ്രണയിച്ചു വിവാഹം കഴിച്ച ഭര്‍ത്താവില്‍നിന്ന് ഏറ്റുവാങ്ങേണ്ടിവന്ന കൊടിയ മര്‍ദ്ദനങ്ങളും അവഹേളനങ്ങളും അപമാനങ്ങളും അവഗണനകളും അവരുടെ ജീവിതം ആമരണം നരകമാക്കി മാറ്റി. എച്ച്‌മുക്കുട്ടിയുടെ ഓര്‍മകള്‍ ആ നരകാനുഭവങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ്. അമ്മയില്‍ മാത്രമല്ല തന്നിലും സഹോദരിമാരിലും അമ്മീമ്മയിലും മുത്തശ്ശിയില്‍പോലും ആണ്ടിറങ്ങിയ ആ മനുഷ്യന്റെ വിഷപ്പല്ലുകളെക്കുറിച്ചാണ് ഈ പുസ്തകത്തിലെ പകുതിയിലധികം കുറിപ്പുകളും. അച്ഛനില്‍ അവസാനിച്ചില്ല തന്റെ ദിനരാത്രങ്ങളില്‍ കയ്പും കണ്ണീരും മാത്രം നിറച്ച പുരുഷന്മാര്‍ എന്നു സൂചിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് എച്ച്‌മുക്കുട്ടി എഴുതുന്നു:
'അയല്‍പ്പക്കത്ത് അലക്കുകാരായ വേലന്‍ കുടുംബമായിരുന്നു. അമ്മീമ്മയ്ക്ക് ഓലച്ചൂട്ടില്ലാതെ അടുപ്പ് കത്തിക്കാന്‍ അറിയുമായിരുന്നില്ല. അമ്മീമ്മ അതിരാവിലെ വേലന്‍ പാച്ചുവിന്റെ വീട്ടിലെത്തി കതക് തട്ടി. അവര്‍ ആട്ടിയിറക്കില്ല എന്ന് അമ്മീമ്മയ്ക്ക് ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്നുവത്രേ. ഒത്തിരി കാലം അമ്മീമ്മയുടെ മഠത്തില്‍ തുണയലക്കീരുന്നു അവര്‍. അമ്മീമ്മയെ കണ്ടപ്പോള്‍ പാച്ചുവിന്റെ വീട്ടുകാര്‍ ഭയന്നു. ആവശ്യം കേട്ടപ്പോള്‍ മരുമകള്‍ നാരായണി ഓലച്ചൂട്ട് കൊണ്ടുവന്ന് അടുപ്പ് കത്തിക്കാന്‍ സഹായിച്ചു. ഈ സംഭവം അനേകം തവണ അമ്മീമ്മ പറഞ്ഞുതന്നിട്ടുണ്ട്. അന്ത നാരായണിയോട് കൈകുരുത്തമാക്കും എന്നക്കും ഇന്ത അടുപ്പിലെ ഇപ്പടി തീയെരിയറത് എന്ന് അമ്മീമ്മ പറയുമായിരുന്നു. പക്ഷേ, പിന്നീട് ആ കുടുംബത്തെ അമ്മീമ്മയുടെ സഹോദരന്‍ സ്വന്തം വരുതിക്ക് തന്നെ നിറുത്തി അമ്മീമ്മയെ ഒത്തിരി ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചിട്ടുണ്ട്.
അമ്മീമ്മ പോയതിനു ശേഷമാവണം വിയ്യൂര്‍ വീട് തികച്ചും അശാന്തമാകുവാന്‍ തുടങ്ങുന്നത്.... അവിടത്തെ എന്റെ ആദ്യ ഓര്‍മ്മ... എനിക്കിന്നുപോലും മറക്കാനാവാത്ത ആ ഓര്‍മ്മ ഇങ്ങനെയാണ്...
അതില്‍ ആദ്യം തെളിയുന്ന കാഴ്ച ഒരു ചൂരലിന്റേതാണ്. അതിന്റെ നിറം, എന്തു നിറമാണതിന്?
വെളുപ്പ്...അല്ല.
ക്രീം...അല്ല.
പിന്നെ...പിന്നെ...
ഇത്ര കഷ്ടപ്പെടേണ്ട, അതിന് ഒരു ചൂരലിന്റെ വര്‍ണ്ണമാണ്. ഒട്ടകത്തിനു ഒട്ടകവര്‍ണ്ണംപോലെ, ചൂരലിനു ചൂരല്‍ വര്‍ണ്ണം.
അതിന്റെ ഒരറ്റത്ത് ഒരു വലിയ മനുഷ്യന്റെ കൈപ്പത്തി മുഴുവന്‍ കടത്തിപ്പിടിക്കാവുന്ന അണ്ഡാകൃതിയിലുള്ള പിടിയുണ്ട്. ആ പിടിയില്‍ തീരെ വണ്ണമില്ലാത്ത തിളങ്ങുന്ന കമ്ബികള്‍ ചുറ്റിക്കെട്ടിയിരുന്നു. അത്തരം എട്ട് കമ്ബികള്‍ ആ ചൂരലിനുള്ളിലൂടെയും കടന്നുപോകുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ആ ചൂരല്‍ കൊണ്ടാണ് അച്ഛന്‍ അമ്മയെ തല്ലിയിരുന്നത്.
നമുക്ക് ഓര്‍മ്മകള്‍ ഉണ്ടായിരിക്കണമോ?
മൂന്നു വയസ്സില്‍ വിയ്യൂര്‍ വീട്ടില്‍ ഉറക്കം ഞെട്ടിയുണര്‍ന്ന ഒരു രാത്രിയാണെന്റെ മറക്കാന്‍ കഴിയാത്ത വ്യക്തമായ ഓര്‍മ്മ.
ചുവന്ന് കലങ്ങിയ കണ്ണുകളോടെ, കണ്ണീരൊഴുകി വീണ കവിളുകളോടെ, കൂപ്പുകൈകളോടെ തറയില്‍ മുട്ടുകുത്തിനിന്ന് യാചിക്കുന്ന അമ്മ. ചൂരലോങ്ങി ക്രൗര്യത്തോടെ ഗര്‍ജ്ജിക്കുന്ന അച്ഛന്‍. പെട്ടെന്ന് ചൂരല്‍ വായുവില്‍ ആഞ്ഞു പുളഞ്ഞു, അമ്മയുടെ ചങ്ക് തകരുന്ന നിലവിളിയില്‍ എനിക്ക് ശബ്ദം വറ്റിപ്പോയിരുന്നു. പിടഞ്ഞുകൊണ്ട് തറയില്‍ വീണ അമ്മയെയും എന്നെയും അച്ഛന്‍ വീടിന്റെ മുന്‍വാതില്‍ തുറന്ന് പുറത്തിറക്കിവിട്ടു. ഇടി മുഴങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്ന ആ രാത്രിയില്‍ റാണി തൊട്ടിലില്‍ കിടന്നുറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കരയുന്ന അമ്മയോട് ശബ്ദിച്ചാല്‍ കാലു മടക്കി അടിക്കുമെന്ന് അപ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ അമറി.
വലിയ മഴ പെയ്യുകയായിരുന്നു. അടിപ്പാവാടയും ബ്ലൗസും മാത്രമണിഞ്ഞ അമ്മ എന്നെ നെഞ്ചോട് ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ച്‌ അടക്കിയ ശബ്ദത്തില്‍ ഏങ്ങലടിച്ച്‌ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ആ ചവിട്ട് പടികളിലിരുന്നു. അച്ഛന്റെ ദേഷ്യം മാറി കതകു തുറക്കുന്നതും കാത്ത്. അമ്മയുടെ ഏങ്ങലടി കേട്ടു കരയാന്‍ പോലും ഭയന്ന് തുറിച്ച കണ്ണുകളുമായി ഞാനും. ആ ഏങ്ങലിന്റെ ആഴത്തില്‍ അമ്മയും അമ്മയുടെ വയറ്റിലുള്ള കുഞ്ഞുവാവയും മരിച്ച്‌ പോകുമെന്നു ഞാന്‍ നടുങ്ങി.
ഇത്തരം എത്രയോ രാത്രികളും ഇതിലും മോശമായ പകലുകളും എന്റെ ഓര്‍മ്മകളില്‍ നിത്യമായ ചോരച്ചാലുകള്‍ കീറി. ഞങ്ങള്‍ അഞ്ചു പെണ്ണുങ്ങള്‍, എന്റെ അമ്മയും ഞാനും രണ്ടനുജത്തിമാരും അമ്മീമ്മയും എന്നും ആരുമില്ലാത്തവരായിരുന്നു.
എനിക്കൊരിക്കലും അച്ഛനെ സ്നേഹിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. ഭയം, കൊല്ലപ്പെടുമെന്ന ഭയം മാത്രമേ ഉണ്ടായിട്ടുള്ളൂ. അമ്മയെയും അമ്മീമ്മയെയും സ്നേഹിക്കാതിരിക്കാനും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല.
അന്ന് തൊണ്ടക്കുഴിയില്‍ ഭയം കൊണ്ടമര്‍ന്നുപോയ ആ നിലവിളിയായി മാറി, പിന്നീടുള്ള എന്റെ ജീവിതമത്രയും. ഭയങ്ങള്‍.... ഇനിയുമിനിയും ഭയങ്ങള്‍.... പിന്നെയും പിന്നെയും ഭയങ്ങള്‍, വെളുത്ത ഭയങ്ങള്‍, കറുത്ത ഭയങ്ങള്‍, ചുവന്ന ഭയങ്ങള്‍, നീലിച്ച ഭയങ്ങള്‍... അവ മാറിയില്ല.
ഭയപ്പെടുത്തുന്നവര്‍ മാത്രം മാറി.
ചൂരലുകളുടെ പുളച്ചില്‍ എനിക്ക് മുകളില്‍ എന്നുമുയര്‍ന്നു, ചൂരല്‍ പിടിക്കുന്ന കൈകള്‍ മാത്രം മാറി. ഗര്‍ജ്ജിക്കുന്ന തൊണ്ടകളും അമറുന്ന ശബ്ദങ്ങളും മാറിയില്ല. അവയുടെ ഉടമസ്ഥന്മാര്‍ മാത്രം മാറി.
ഞാന്‍ എന്നും ഉന്നത ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെയും അഭ്യസ്തവിദ്യരുടെയും പുരോഗമനാശയക്കാരുടെയും ഒരുപാട് തറവാട്ടു മഹിമയുള്ളവരുടെയും സംസ്‌കാരസമ്ബന്നരുടെയും കലാകാരന്മാരുടെയും ഒപ്പം മാത്രമാണ് ജീവിച്ചിട്ടുള്ളത്.
എല്ലാവരും കമ്ബികെട്ടിയ ചൂരലുകള്‍ ഉള്ളവരായിരുന്നു.
എല്ലാവര്‍ക്കും കാലു മടക്കി അടിക്കാന്‍ പറ്റുമായിരുന്നു.
എല്ലാവര്‍ക്കും ഗര്‍ജ്ജിക്കുവാനും അമറുവാനും സാധിക്കുമായിരുന്നു.
ഒരാള്‍ വേറൊരു ആളെ അടിക്കുന്നത്, ചവിട്ടുന്നത്, ചീത്ത വാക്കുകള്‍ വിളിക്കുന്നത് ഒക്കെ സ്നേഹമാണെന്ന് എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാന്‍ പറ്റില്ല. എന്തു ന്യായം പറഞ്ഞാലും. കാരണം ഞാനിതെല്ലാം ഒരുപാട് ഏറ്റിട്ടുണ്ട്.
സ്നേഹം കൊണ്ട് ആരും എന്നെ പതുക്കെ അടിച്ചില്ല.
മെല്ലെ ചവിട്ടിയില്ല. മറക്കാവുന്ന ചീത്ത പറഞ്ഞില്ല'.
അമ്മൂമ്മയുടെ ദുരിതമരണം, അമ്മീമ്മയുടെ കഷ്ടകാണ്ഡങ്ങള്‍, അമ്മയുടെ പീഡാനുഭവങ്ങള്‍.... ഒന്നൊന്നായി സംഭവങ്ങളും സന്ദര്‍ഭങ്ങളും ഓര്‍ത്തെടുത്തെഴുതുകയാണ് എച്ച്‌മുക്കുട്ടി. താനും സഹോദരിമാരും ഒറ്റക്കും പങ്കിട്ടും അനുഭവിച്ച സംഘര്‍ഷങ്ങളും കടന്നുപോയ കറുത്ത വാവുകളും നഷ്ടപ്രണയങ്ങളും ചതിക്കുഴിയായി മാറിയ വിവാഹവും അപമാനിച്ച സുഹൃത്തുക്കളും കയ്യേറിയ കവികളും സ്വയം നീറിപ്പുകയുമ്ബോഴും മക്കളെ മാറോടണച്ച അമ്മയും അമ്മീമ്മയും... വായിക്കുകതന്നെ വേണം, അമ്മച്ചീന്തുകളില്‍ എച്ച്‌മുക്കുട്ടി തുറന്നുപറയുന്ന അതിനിന്ദ്യമായ നരജീവിതങ്ങള്‍.
'അമ്മയ്ക്ക് ഇടയ്ക്കിടെ ചെക്കപ്പ് ഉണ്ടാകും. അതിനു പോയാല്‍ പിന്നെ കുറച്ച്‌ ദിവസം അമ്മ അയ്യന്തോള്‍ വീട്ടില്‍ നിന്നിട്ടേ മടങ്ങൂ. അങ്ങനെ ഒരു സമയത്ത് അമ്മീമ്മ ഉണ്ടാക്കിയ ചക്കച്ചുള വറുത്തത് ഒരു വലിയ തൂക്കുപാത്രത്തിലാക്കി (പൊതുവെ ബ്രാഹ്മണ ഗൃഹങ്ങളില്‍ പല വലുപ്പത്തിലുള്ള ഇത്തരം തൂക്കുപാത്രങ്ങള്‍ ഉണ്ടാവും) അതുംകൊണ്ട് ഞാന്‍ അയ്യന്തോളിലെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി.
അവിടെ ഭയങ്കര വഴക്കായിരുന്നു. അമ്മയെ എണീക്കാന്‍ സമ്മതിക്കാതെ ഒരു കസേരയില്‍ ഇരുത്തീരിക്കുകയാണ്. അച്ഛന്‍ പാത്രങ്ങള്‍ പലപാട് വലിച്ചെറിയുന്നു. ചില ജനല്‍ച്ചില്ലുകള്‍ പൊട്ടുന്നുണ്ട്. എന്നെ കണ്ടപ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ പ്രകടനം നിറുത്തി പുറത്തേക്ക് പോയി.
രോഗിണിയാണ്, കൈ പ്ലാസ്റ്ററിലിട്ടിരിക്കുകയാണ്. ആ അമ്മ പന്ത്രണ്ടുമണിക്കൂറായി കസേരയില്‍ അടിച്ചുകൊന്ന് എടുത്തു വെച്ചത് പോലെ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. എന്താണ് ഞങ്ങളുടെ അമ്മ ചെയ്ത കുറ്റം?
അമ്മ കുറേ നേരം കരഞ്ഞു. ഞാനും തകര്‍ന്നുപോയി. പിന്നെ എന്നത്തേയും പോലെ സമാധാനിപ്പിച്ചു. വേറെ മാര്‍ഗമൊന്നുമില്ലല്ലോ.
കാര്യങ്ങള്‍ അവിടെ അവസാനിച്ചില്ല. അച്ഛന്‍ ഭയങ്കരമായി മദ്യപിച്ചാണ് പാതിരായ്ക്ക് തിരികെ വന്നത്. വന്നപാടെ സ്വീകരണമുറിയില്‍ വെട്ടിയിട്ട പോലെ കിടന്നു. എന്നിട്ടിങ്ങനെ മയങ്ങിപ്പോവുകയാണ്. ഇടയില്‍ പറഞ്ഞു. 'അച്ഛന്‍ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുകയാണ്. വിഷം കഴിച്ചിട്ടുണ്ട്. അമ്മയ്ക്കും നിങ്ങല്‍ക്കും അച്ഛനില്ലെങ്കില്‍ സുഖമായി ജീവിക്കാം'.
ഞങ്ങള്‍ പേടിച്ച്‌ വിറച്ചു. അമ്മ അടുത്ത വീട്ടില്‍ പോയി വാതില്‍ തട്ടി നോക്കി. അവര്‍ ഉണര്‍ന്നില്ല. അപ്പോഴേക്കും അച്ഛന്‍ പാലാരിവട്ടത്ത് താമസിച്ചിരുന്ന ഡോ. ഗോപാലകൃഷ്ണനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞിരുന്നു. 'എന്നെ കാണണമെങ്കില്‍ ഉടന്‍ വരണം'.
ഞങ്ങള്‍ അപ്പുറത്തെ ഒന്നു രണ്ടു വീടുകളിലും കൂടി പോയി. ഒടുവില്‍ ആറേഴുപേര്‍ വന്നു. കാര്‍ സ്റ്റാര്‍ട് ചെയ്തു. അച്ഛന്‍ ഇങ്ങനെ കുഴഞ്ഞു പോവുകയാണ്. ആര്‍ക്കും പിടിക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ല. ആംബുലന്‍സ് വിളിച്ചു. ഇതിനോടകം അമ്മ തളര്‍ന്നുകുഴഞ്ഞിരുന്നു. ആംബുലന്‍സ് വന്ന് അവര്‍ പിടിച്ചു കയറ്റുമ്ബോഴേക്ക് ഡോക്ടര്‍ ഗോപാലകൃഷ്ണന്‍ എത്തി. ആയുസ്സില്‍ അത്രയും സ്പീഡില്‍ കാറോടിച്ചിട്ടില്ലെന്നാണ് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത്. ആംബുലന്‍സിലെ ജൂനിയര്‍ ഡോക്ടറോട് പ്രഷറും പള്‍സുമെല്ലാം എങ്ങനെ എന്ന് അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു. പിന്നെ സ്വയം അച്ഛനെ പരിശോധിക്കുകയും ചെയ്തു. അമ്മ ആ സമയമെല്ലാം മരിച്ചതുപോലെ വരാന്തയില്‍ ഇരിക്കുകയാണ്.
അച്ഛനെ അകത്തുകൊണ്ട് കിടത്താന്‍ പറഞ്ഞു ഡോക്ടര്‍ ഗോപാലകൃഷ്ണന്‍. ആംബുലന്‍സ് പറഞ്ഞുവിട്ടു. അയല്‍ക്കാരും പിരിഞ്ഞുപോയി.
പറഞ്ഞറിയുമ്ബോള്‍ എന്താണ് കഥ?
ലൈംഗിക കേമദ്രുമമാണ് പ്രശ്നം. അമ്മ സഹകരിക്കുന്നില്ല. അമ്മയെ കുറെ പോണ്‍ചിത്രങ്ങള്‍ കാണിച്ചു അച്ഛന്‍. ക്ഷയരോഗിയായ അമ്മയുടെ പ്രതികരണങ്ങള്‍ മോശമായിരുന്നു. പിന്നെ വഴക്കായി അടിയായി, കസേരയില്‍ ഇരുത്തി തെറിപറയലായി. ഇപ്പോള്‍ ഈ രാത്രിയില്‍ അഞ്ചാറു പെഗ് മദ്യവും മൂന്ന് ഉറക്കഗുളികയും കഴിച്ചിട്ടുണ്ട് അച്ഛന്‍.
അമ്മ അപമാനംകൊണ്ട് നെഞ്ച് പൊട്ടേ ഏങ്ങലടിച്ചു കരഞ്ഞു. അമ്മയോടും എന്നോടും ഉറങ്ങാന്‍ പറഞ്ഞിട്ട്, ഡോക്ടര്‍ അച്ഛനെ തട്ടിവിളിച്ചു. അച്ഛന്‍ കണ്ണുമിഴിച്ചപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. 'നീ വേഗം മരിക്ക്. ദഹനം കഴിഞ്ഞേ ഞാന്‍ പോകൂ. ഞാനിവിടിരിക്കാം'. ഞങ്ങള്‍ക്ക് ആത്മഹത്യാ ശ്രമം
Premium Lifestyle and Entertainment website
പേര് പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും ആ വ്യക്തിയെ ആളുകള്‍ക്ക് അറിയാം; ദ്വയാര്‍ത്ഥപ്രയോഗങ്ങളിലൂടെ മനപൂര്‍വ്വം പിന്നാലെ നടന്ന് അധിക്ഷേപിക്കുന്നയാളിന് മുന്നറിയിപ്പുമായി ഹണി റോസിന്റെ പോസ്റ്റ്; സ്ത്രീത്വത്തെ അപമാനിച്ചതിന് എതിരെയുള്ള പോസ്റ്റിന് താഴെ അശ്ലീല കമന്റുമായി എത്തിയവര്‍ക്കെതിരെ നടപടിയുമായി പോലീസും
മലയാളിയെ ചിന്തിപ്പിക്കുകയും ചിരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത അമ്പളിക്കല; അപകടം തളര്‍ത്തിയ ജീവിതാനുഭവങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ജഗതിക്ക് പിറന്നാള്‍; 73-ാം പിറന്നാള്‍ സമ്മാനമായി ഇടവേളക്ക് ശേഷം നടന്‍ അഭിനയിക്കുന്ന വല എന്ന ചിത്രത്തിന്റെ പോസ്റ്റര്‍ പുറത്ത് 
ട്രാഫിക് ടീം വീണ്ടുമൊന്നിക്കുന്നു; ലിസ്റ്റില്‍ സ്റ്റീഫന്‍ ചിത്രത്തില്‍ കുഞ്ചാക്കോ ബോബന്‍ പ്രധാന വേഷത്തില്‍. ചിത്രത്തിന്റെ ടൈറ്റില്‍ പോസ്റ്റര്‍ പുറത്ത് 
ഗോബി മഞ്ചൂരിയന്‍
കുഞ്ഞിന് തടിയും തൂക്കവും വയ്ക്കാന്‍ ദിവസവും പഴം
മുഖകാന്തി കൂട്ടാന്‍ തക്കാളി കൊണ്ടുള്ള 4 ഫേസ് പാക്കുകള്‍